نکات مهم سئو از زبان گوگل

اگر تعداد صفحاتی از سایت شما که محتوای یکسانی به کاربر نمایش می دهند و باعث ایجاد کنیبالیزیشن می شوند زیاد باشد، گوگل علاوه بر تگ کنونیکال به مواردی دیگری مثل لینک سازی داخلی و نقشه سایت هم توجه می کند و با توجه به همه این فاکتورها صفحه اصلی را تشخیص می دهد. برای مثال در صفحات فروشگاهی که با انتخاب هر ویژگی یک URL متفاوت با محتوای یکسان تولید می شود چنین مسئله ای رخ می دهد.

جان مولر دو راه حل برای مدیریت این محصولات پیشنهاد کرد. راه اول این است که برای هر نوع از یک محصول صفحه ای جداگانه ساخته شود و در نتایج گوگل ایندکس شود. راه دوم هم این است که یک صفحه واحد ایجاد شود و انواع مختلف یک محصول در همان صفحه قابل انتخاب باشد. او توضیح داد که انتخاب یکی از این دو روش به مواردی مثل اندازه سایت و تعداد محصولات، و منحصر به فرد بودن هر یک از انواع محصولات بستگی دارد.

برخی از سایت های چند زبانه با استفاده از آی‌پی کاربر و زبان مرورگر آن ها زبان مورد نظر کاربر را تشخیص می دهند و او را با استفاده از ریدایرکت به نسخه زبان مورد نظر ارجاع می دهند. جان مولر توصیه می کند که بهتر است این وبسایت ها صفحات لندینگ خود برای تمام زبان ها را در دسترس ربات های گوگل قرار دهند، اما در همه آن ها از تگ Hreflang برای مشخص کردن زبان هر صفحه و از تگ Canonical برای مشخص کردن نسخه زبان اصلی وبسایت استفاده کنند.

اگر محتوای مشابهی در نسخه های AMP و HTML صفحات سایت خود دارید جای نگرانی نیست. گوگل متوجه تکراری بودن محتوای این صفحات می شود، اما هیچ تاثیر منفی بابت این مسئله در رتبه سایت شما ایجاد نمی کند. البته این موضوع باعث ایجاد مسئله کنیبالیزیشن و رقابت دو صفحه مورد نظر در نتایج جستجو می شود، اما این مسئله را می توان با استفاده از تگ کنونیکال برطرف کرد. با استفاده از تگ کنونیکال می توانید به گوگل نشان دهید که باید بر روی رتبه دهی کدام صفحه تمرکز کند.

جان مولر تاکید کرد که استفاده از تگ کنونیکال (تگ کنونیکال به خود صفحه) در صفحاتی که نسخه اصلی هستند بهترین کار است، اما توضیح داد که این روش تنها یکی از روش های شناسایی نسخه اصلی صفحات توسط ربات های گوگل است. مولر توضیح داد که روش هایی برای تشخیص صفحه اصلی از میان صفحات تکراری وجود دارد و اگر از تگ کنونیکال استفاده نشود در بیشتر موارد گوگل قادر به تشخیص نسخه اصلی صفحات هست، با این وجود استفاده از تگ کنونیکال بهتر از پذیرفتن ریسک استفاده نکردن از آن است.

وقتی صفحه ای را نو ایندکس میکنیم، یعنی تمام سیگنال های ورودی به آن صفحه از بین میرود. زمانی که میخواهید دسترسی گوگل به دو محتوای یکسان یا Duplicate را محدود کنید، بهتر است به جای No-Index کردن هر کدام از آن ها، با استفاده از تگ Canonical یکی از آن ها را بر روی دیگری لینک کنید تا به این ترتیب گوگل متوجه یکسان بودن این دو محتوای یکسان بشود.

اگر در صفحه از تگ کنونیکال استفاده کنید که صفحه هدف آن در حالت Noindex قرار داشته باشد، گوگل سیگنال های متناقضی دریافت می کند. در این شرایط گوگل با توجه به معیارهای دیگری همچون لینک سازی داخلی تصمیم می گیرد که کدام صفحه را ایندکس کند و کدام را نادیده بگیرد.

اگر تگ کنونیکال در موقعیتی استفاده شود که دو صفحه هدف و مبدا با هم یکسان نباشند گوگل تگ کنونیکال را نادیده می گیرد. تگ کنونیکال تنها برای صفحاتی کاربرد دارد که با همدیگر یکسان هستند.

لینک هایی که در آن ها پارامترهای اضافه وجود دارد معمولا برای بخش ویژگی های محصولات در فروشگاه، UTM لینک ها و موارد مشابه استفاده می شود. حتی اگر تگ کنونیکال به درستی اجرا شود، باز هم این احتمال وجود دارد که گوگل صفحات اصلی را نادیده بگیرد و نسخه های دارای پارامتر را ایندکس کند.